W eksperymencie wzięło udział 140 osób, które po założeniu okularów VR wcieliły się w postaci płci przeciwnej i oglądały, jak poszczególne części ich wirtualnego ciała są dotykane. Prowadzący badanie jednocześnie dotykał te same obszary prawdziwych ciał uczestników eksperymentu, co potęgować miało wrażenie zamiany płci. Przy następnej próbie dotykanie ciała w VR i w realu nie były zsynchronizowane, a w jeszcze innym wariancie eksperymentu badani musieli w wirtualnej rzeczywistości doświadczyć groźby bycia pchniętym nożem. W każdej z opisywanych sytuacji uczestnicy eksperymentu mieli określić jak bardzo męsko lub kobieco się czują.

Pomysłodawca badania, Pawel Tacikowski, chciał sprawdzić, czy wirtualne wcielenie się w osobę innej płci w jakimś stopniu wpływa na nasze definiowanie własnej tożsamości płciowej oraz na poziom empatii wobec płci przeciwnej.

Jak wynika z eksperymentu, takie wirtualne wejście w ciało osoby przeciwnej płci sprawiło, że uczestnicy badania podchodzili do kwestii własnej tożsamości płciowej w sposób o wiele mniej radykalny. Z tych obserwacji wynika więc, że tożsamość płciowa może płynna, a silny i bezpośredni wpływ na jej definiowanie ma to, jak w danym momencie postrzegamy własne ciało.

Oferowane w ramach eksperymentu doświadczenie sprawiło również, że u jego uczestników osłabły przejawy uprzedzeń do płci przeciwnej. Zaczęli oni również oceniać cechy uważane tradycyjnie za żeńskie czy męskie za bardziej sobie równe.

W artykule podsumowującym zebrane obserwacje naukowcy wskazują, że pod pojęciem tożsamości płciowej rozumieć należy zbiór przemyśleń i odczuć dotyczących własnej płci, które mogą, ale nie muszą odpowiadać płci przypisanej przy urodzeniu.

Zdjęcie główne: Adobe
Tekst: AD