Dom Wiatrak powstał w wyniku połączenia śmiałego, nowatorskiego pomysłu projektowego, warsztatu technicznego oraz odważnego podejścia właściciela, który zdecydował się na tę niecodzienną inwestycję. Wszystko zaczęło się jednak dużo wcześniej – już w 2014 roku, kiedy na krajowym etapie międzynarodowego konkursu Współczesny Dom Wiejski wyróżniono pracę Tomasza Padło i Michała Kucharskiego. Po latach projekt został ponownie dostrzeżony. Do pracowni architektonicznej zgłosił się właściciel starego wiatraka w okolicach Lubartowa na terenie Lubelszczyzny. Wstępną, pierwotną koncepcję dostosowano do wymagań klienta, uwarunkowań technicznych oraz lokalnych. Projekt budowlany i wykonawczy domu, który możemy oglądać dzisiaj, to dzieło Michała Kucharskiego, Mateusza Piwowarskiego (o4architekci.pl) i Sylwii Ciesielskiej.

Stary młyn zyskał drugie życie. Obiekt, który służył do mielenia zboża, dzisiaj doskonale spełnia swoją nową funkcję – mieszkaniową.

Budynek świetnie wpisuje się w krajobraz – jego forma to charakterystyczny element tradycyjnej wiejskiej zabudowy. Nie tracąc swojego pierwotnego wyrazu, zyskał jednak unowocześniony wygląd. Nowymi elementami są: kondygnacja podziemna, taras, duże przeszklenia na parterze i mniejsze na kolejnych piętrach.

Wiatrak ze względu na swoją nową funkcję wymagał wykonania nowej konstrukcji. W jej skład weszło wiele odrestaurowanych starych elementów, które nadawały się do ponownego wykorzystania. Z dolnej części, która posiada żelbetowe stropy i ściany, wyprowadzono 4 słupy, na których oparto kolejne poziomy budynku. W ścianach zewnętrznych wykorzystano stare belki, tworząc tzw. mur pruski we wnętrzach. Młyn zwieńczył dwuspadowy dach z drewnianą więźbą o konstrukcji krokwiowo-jętkowej.

Wykończenie Domu Wiatraka to połączenie starego z nowym, historii z nowoczesnością.

Do wykończenia elewacji użyto desek ze starego młyna i nowych desek, które zostały częściowo opalone ogniem. W niektórych miejscach przebija się też drugi ważny dla tego domu materiał – żelbet. To on 'dźwiga’ budynek i okala utworzony wokół niego nasyp.

Trzecim ważnym materiałem jest szkło – wykorzystano je m.in. na antresoli, parterze i w części podziemnej. Duże przeszklenia otworzyły wnętrza na wiejski krajobraz otaczający dom. Wysokie pionowe okna w wyższych partiach wtopiły się w powtarzalny rytm elewacyjnych desek. Dach pokryto drewnianym gontem. Za przęsła ogrodzenia posłużyły stare podkłady kolejowe – na ten ciekawym pomysł wpadł właściciel starego młyna.

Wyzwaniem okazało się zawarcie w wysokiej, pionowej bryle wiatraka niezbędnego programu funkcjonalno-użytkowego domu.

Pomieszczenia rozplanowano na trzech kondygnacjach nadziemnych i dodatkowej antresoli. Na parterze znalazła się strefa dzienna z kuchnią i czytelnią, która otwiera się na ogród. Wyżej mieszczą się sypialnie z łazienkami, a na antresoli przestrzeń do pracy z widokiem na okoliczne pola. Otwór pomiędzy najwyższymi kondygnacjami pozwolił na umieszczenie wewnątrz historycznego koła palecznego. Natomiast na parterze osadzono oryginalny kozioł z rozebranego wiatraka. Aby zyskać więcej przestrzeni, architekci zaprojektowali również część podziemną. Znalazły się tam garaż, pomieszczenia techniczne oraz przestronny salon dla gości. Nowym elementem jest też zewnętrzny taras.

Źródło: o4architekci.pl
Opracowanie: AB