Współczesne trendy, mikrotrendy i wyłaniające się z nich czasem subkultury wydają się millenialsom pozbawione tej podniosłej podwaliny kulturowo-muzycznej, do której przyzwyczaił się świat przez wiele dekad. Umówmy się: trudno porównywać cottagecore do ruchu hipisowskiego z jego rozbudowaną warstwą społeczną, polityczną i kulturową. Wielki ruch, wielki dorobek, wielki wpływ. Subkultura punkowa lat 70. czy hip-hopowa z lat 90. też miały olbrzymi globalny wpływ, a ich promieniowanie na następne dekady jest wręcz niezwykłe. Świat się jednak zmienił i to jest fakt. Rozdrobnienie, mikrotrendy, zmienność, fragmentaryzacja, hybrydy.

Pozostał za to brak zrozumienia międzypokoleniowego.

Nie każdy z nas chce się bawić w domorosłego kulturoznawcę. Co zatem oznaczają stylówki popularne wśród pokolenia alfa (sorry, zetki, za chwilę przestaniecie rządzić zbiorową wyobraźnią)? Co się za nimi kryje i czy to już subkultura? Postaramy się na szybko odpowiedzieć na pytanie, co noszą wasze i nie wasze dzieciaki i skąd to się właściwie wzięło.

Największy wzrost popularności tej estetyki można przypisać singlowi If Looks Could Kill Destroy Lonely z 2022 roku. Popularność na TikToku sprawiła, że Opium/Vamp wypłynęło na szerokie mainstreamowe wody. Ale kiedy estetyka zaczyna dominować, tracimy nią zainteresowanie. Czy tak będzie za chwilę z Opium?

Opium to inspiracje alternatywną modą oraz awangardą. Kultową postacią jest modowy król mroku, czyli Rick Owens, co akurat jest urocze, bo 60-letni geniusz mody, który ma mocno alternatywne korzenie, wdarł się nawet do świadomości 12-latków. Na liście są też Balenciaga, Margiela, Raf Simons, a jeśli chodzi o dodatki, to biżuteria gwiazd – Chrome Hearts. Mamy też nowe opiumowe marki, które nosi Carti, jak Heliot Emil, No Faith (z Niemiec) czy Anonymous Club (założony przez Shayne’a Olivera, twórcę Hood by Air). Oczywiście to w wersji premium, jako inspiracja dla dzieciaków.

Króluje czarny kolor, srebrne dodatki, zniekształcone proporcje. Tu się nosi i bardzo obcisłe spodnie, i te luźne, do tego ironiczne, dziwne, czasem bezsensowne hasła na koszulkach i bluzach.

Dużo skóry, dużo czarnego jeansu, wpływy metalowe i punkowe, jak paski nabijane ćwiekami. Horror, krew i szkielety. W wersji z Croppa – czarna bluza ze srebrnymi ćwiekami dla 12-latków. Ważną postacią jest też Burberry Erry – skater, który wystąpił w kampanii Balenciaga i pełni funkcję stylisty w labelu Opium.

Drill jest zjawiskiem kulturowym, które przeszło do mainstreamu, ma swoje wersje, jak UK Drill, ale też świetnie ma się i w Polsce. Parę lat temu próbowali w nim swoich sił Young Muti, Żabson, Hewra czy Malik Montana. Z drillem do mainstreamu przebija się podopieczny Malika, Alberto, z utworem Dwutakt (polecamy teledysk).

No to jak wygląda porządny drip w wydaniu drillowym? Podobno drillowcy siedzą pod Złotymi Tarasami i w Posnanii, więc można łatwo sprawdzić. Prawilne chłopaki, co mierzą się z ciężarem życia na granicy prawa. W wersji dziecięcej noszą kominiarki i tech fleece Nike. Drill to też kurtka Trapstar, dresiki London Shooters, puchówka Nike, TNF, Moncler lub Canada Goose. Na nogach tylko Nike. Na twarzy balaclava, czyli kominiarka zapewniająca anonimowość. W przypadku niektórych artystów drillowych miała sens w związku z ich działalnością przestępczą. Dziś jest modą, patrz: Kanye West. Na twarzy może być też bandana lub wysoko zapinana bluza, na rękach rękawiczki Nike albo lepiej ACG. No i nereczka albo paseczek Louis Vuitton w wersji premium.

Pokolenie alfa wzięło sobie, co chciało i bawi się estetykami starszych kolegów, czasem tylko czując, co one oznaczają, a nie wiedząc.

Chociaż nie lekceważcie 12-13-latków. W ich wersji Y2K to po prostu to estetyka idealna, żeby stała się 'aesthetic’. Jest pole do zabawy.

Tekst: Marta Jerin