Laureaci udowodnili, że kraje, które w przeszłości wprowadzały instytucje sprzyjające rządom prawa i włączeniu społecznemu, odnotowywały znacznie większy wzrost gospodarczy niż te, które stosowały systemy eksploatacyjne.

Badania te pomogły wyjaśnić, dlaczego niektóre regiony, mimo bogatych zasobów, pozostają biedne, podczas gdy inne, które kiedyś były stosunkowo ubogie, stały się bogate dzięki odpowiednim instytucjom.

Ich badania szczegółowo opisują sytuacje państw pokolonialnych, szczególnie tych bogatych w surowce naturalne. Laureaci wskazują, że wiele z tych państw wprowadziło instytucje eksploatacyjne, które miały na celu wyciąganie zasobów naturalnych dla korzyści elit kolonialnych lub lokalnych. W efekcie, zamiast długoterminowego rozwoju, kraje te cierpiały na niskie tempo wzrostu gospodarczego, korupcję i brak rządów prawa. Przykładem takiego państwa jest Demokratyczna Republika Konga (DRK), bogata w surowce, takie jak diamenty, miedź, kobalt i złoto. Kolonizatorzy stworzyli tam instytucje oparte na eksploatacji zasobów, co pozostawiło długotrwałe dziedzictwo niestabilności politycznej, korupcji i niskiego rozwoju gospodarczego​.

Prace tegorocznych laureatów dowodzą, że same zasoby naturalne nie gwarantują rozwoju, jeśli towarzyszą im instytucje sprzyjające wyłącznie elitom, a nie całemu społeczeństwu.