W tym czasie zadumy i refleksji dobrze pomyśleć o tym, jakim obciążeniem dla środowiska są powszechnie stosowane obecnie metody pochówku. Tradycyjny pochówek w trumnie generuje ślad węglowy na poziomie ok. 39–145 kg CO₂ na osobę. Ten zakres zależy m.in. od produkcji i transportu trumny – szczególnie jeśli jest wykonana z egzotycznych, nieodnawialnych gatunków drewna; balsamowania – często stosowane, szczególnie w niektórych krajach, wymaga użycia chemikaliów, takich jak formaldehyd, które są szkodliwe dla środowiska i pozostają w glebie; nagrobek i utrzymanie cmentarza – koszenie trawy, nawożenie, podlewanie i konserwacja infrastruktury również generują emisje.

W przypadku kremacji koszty środowiskowe są zdecydowanie większe i generują średnio ok. 160–245 kg CO₂ na osobę.

Proces kremacji wymaga spalania gazu ziemnego lub oleju opałowego w bardzo wysokich temperaturach (ponad 800°C), co wiąże się ze znacznym zużyciem energii. Dodatkowo do atmosfery trafiają zanieczyszczenia, takie jak metale ciężkie (np. rtęć z plomb dentystycznych), oraz inne szkodliwe substancje. Dlatego kiedy, jak nie dzisiaj dobrze jest się przyjrzeć nowoczesnym i zrównoważonym metodom utylizacji zwłok.

Akwamacja (kremacja wodna)

Znana również jako hydroliza alkaliczna, aquamacja to proces, w którym ciało jest rozkładane za pomocą wody i substancji zasadowych, takich jak wodorotlenek potasu. Wysoka temperatura i ciśnienie przyspieszają proces rozkładu, pozostawiając jedynie kości, które są następnie mielone na proszek, podobnie jak w tradycyjnej kremacji. Aquamacja zużywa znacznie mniej energii niż kremacja i nie wydziela szkodliwych emisji do atmosfery, co czyni ją bardziej ekologiczną.

Kompostowanie zwłok

Znane także jako naturalna redukcja organiczna lub rekultywacja gleby, kompostowanie zwłok polega na przekształceniu ciała w kompost, który może być wykorzystany do wzbogacenia gleby. Proces ten polega na umieszczeniu ciała w odpowiednich warunkach, często z dodatkiem materiałów roślinnych, takich jak siano i drewno, w systemie, który umożliwia naturalne rozkładanie się tkanki. Po kilku tygodniach proces tworzy bezpieczny kompost, który można użyć do wzbogacenia gleby.

Zielony pochówek

W zielonym pochówku ciało jest pochowane bez trumny lub z biodegradowalną trumną w naturalnym środowisku. Ciało nie jest balsamowane, co eliminuje stosowanie chemikaliów, a biodegradowalny materiał szybko rozkłada się w ziemi. Takie pochówki są przeprowadzane na terenach specjalnie do tego przeznaczonych, na przykład na cmentarzach leśnych, które promują ochronę lokalnej przyrody i przywracają naturalny cykl życiowy.

Promesja

Promesja to technika opracowana w Szwecji, w której ciało jest zamrażane za pomocą ciekłego azotu i następnie rozbijane na drobny proszek. W ten sposób materiał szybko rozkłada się w glebie. Proces ten jest bardzo szybki, nie emituje substancji toksycznych i pozwala na wykorzystanie resztek organicznych jako nawozu.

Pochówki w grzybnych kostiumach

Grzybnie mają naturalną zdolność do rozkładu materii organicznej i neutralizowania toksyn, więc pochówki z wykorzystaniem grzybnych kostiumów lub trumien (np. Infinity Burial Suit) są innowacyjną metodą, w której ciało zostaje rozłożone przez mikroorganizmy, które przyczyniają się do oczyszczania gleby. Taki sposób pochówku jest ekologiczny, przyspiesza naturalny cykl rozkładu, a także minimalizuje emisje związane z transportem i obróbką ciał.

Niestety polskie prawo dopuszcza jedynie pochówek w trumnie, kremację w ogniu oraz, w wyjątkowych przypadkach, pochówek na morzu.

Innowacyjne metody jak akwamacja, kompostowanie zwłok czy promesja nie są legalne, a tym samym możliwe w naszym kraju. Z wymienionych wyżej ekologicznych form dostępne są jedynie te zakładające chowanie urn biodegradowalnych w naturalnych otoczeniach czyli tzw. zielony pochówki.