To kolejna wystawa na Zamku Królewskim, która z pewnością przyciągnie tłumy, dlatego nie czekajcie na ostatnią chwilę, chociaż macie czas do 8 września.

Hasior, związany silnie z Zakopanem, gdzie został ukształtowany, gdzie zostawił po sobie swój dorobek (zapisał całą swoją spuściznę artystyczną Muzeum Tatrzańskiemu – dzieła sztuki, dokumenty, zbiór slajdów, książki oraz fotografie) i gdzie został pochowany. Urodzony w Nowym Sączu w 1928 roku, nie miał łatwego dzieciństwa, ani wejścia w dorosłość, ale dużo szczęścia i talentu, który przyciągnął wspierających go mecenasów. Charyzmatyczny artysta totalny, rzeźbiarz, malarz, scenograf, niezwykły pedagog (uczył w słynnym zakopiańskim technikum plastycznym, później na wrocławskiej ASP). Artysta kultowy wśród młodych intelektualistów lat 60. i 70. Członek międzynarodowej grupy artystów i pisarzy Phases.

Hasior był absolutną gwiazdą, rozpoznawalna niemal niczym znany aktor.

Uznawany na świecie za 'najzdolniejszego ucznia Rauschenberga i Warhola’. Polski prekursor pop-artu i sztuki asamblażu (trójwymiarowych kompozycji) – jego pierwsze asamblaże powstawały już pod koniec lat 50-tych. W 1961 roku miała miejsce wystawa Art of Assamblage w Museum Of Modern Art w Nowym Jorku.

Jego twórczość budziła skrajne emocje. Nawiązywała do jego przeżyć wojennych, rozpaczy, katastrofy, powstawała z odpadów, ale też tworzona była według jego autorskich metod jak odlewy betonu w ziemi.

Nie jest to twórczość łatwa, ani przyjemna w odbiorze, ale zaskoczy Was.

Sztandary, asamblaże i rzeźby Hasiora, które artysta tworzył z przedmiotów nieregularnych, nierzadko zniszczonych, zużytych zyskiwały nowe znaczenia. Jego prace do świadectwo doświadczeń egzystencjalnych XX wieku, ale także przekaz wciąż żywy, silnie rezonujący z aktualnymi tendencjami kulturowymi.

Na wystawie 'Hasior. Trwałość przeżycia’ znajdują się najznakomitsze spośród obecnie dostępnych dzieł Władysława Hasiora, wypożyczone z polskich muzeów i ze zbiorów prywatnych.

Pokoleniowe traumy wojenne i nie tylko, mechanizmy społecznej opresji, relacje pomiędzy człowiekiem i przyrodą, jednostką a zbiorowością, sacrum i profanum, tym, co uniwersalne i trwałe, a tym, co lokalne i przemijające – wszystkie te wątki znajdują odzwierciedlenie w doborze prac.

Obszary zainteresowań twórczych Hasiora często pokrywają się z tematami, które dziś znajdują się w głównym nurcie dyskursu filozoficznego, społecznego i politycznego, takimi jak ekologia czy ludowe korzenie wspólnoty polskiej.

Gdy Hasior tworzy formę rzeźbiarską od początku, istotną rolę pozwala odegrać pierwiastkowi przypadkowości, a efekt bywa zaskoczeniem także dla niego. Szuka dialogu z odbiorcami, pozwala uobecnić się czynnikowi naturalnemu, np. w postaci żywiołu. Władysław Hasior bez wątpienia zalicza się do artystów, których warto odkryć na nowo.

Wystawa zorganizowana jest w ramach obchodów jubileuszu 50-lecia odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie i symbolicznie nawiązuje do wystawy dzieł Władysława Hasiora, która 50 lat temu miała miejsce w murach Zamku znajdującego się wówczas jeszcze w stanie surowym.

Wystawie towarzyszą wydarzenia specjalne:

10 lipca 2024 r. 'Sztandary Władysława Hasiora – geneza i symbolika’ – dyskusja, którą poprowadzi Anna Żakiewicz z Muzeum Narodowego w Warszawie.

24 lipca 2024 r. 'Konserwator kontra Hasior. O problematyce etycznej i technologicznej związanej z konserwacją asamblaży Władysława Hasiora’ wykład poprowadzi Anna Cecylia Brzóstowicz z Wydziału Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

źródło: informacja prasowa