Wyniki wykazały znacząco wyższe wyniki w zakresie uwagi i podejmowania decyzji u zawodowych sportowców w porównaniu do przeciętnych ludzi. Wykazują wyższe poziomy inteligencji w pewnych obszarach poznawczych, które są niezbędne do podejmowania szybkich i trafnych decyzji na przykład na boisku. Mają lepszą zdolność do przewidywania przyszłych ruchów na podstawie sytuacji w grze, co pozwala im na szybsze i bardziej efektywne reakcje.

Trenując te umiejętności przez lata, ich mózgi rozwijają bardziej efektywne sieci neuronalne, które pozwalają na szybkie przetwarzanie informacji i podejmowanie decyzji.

Rozwój neuronauki poznawczej pozwolił naukowcom na mapowanie sieci neuronowych zaangażowanych w wyobraźnię sportową. Dzięki temu wiemy, że przewyższają innych w trzech umiejętnościach związanych z rozgrywką – uwaga, pamięć i kreatywność – czy używając naukowej nomenklatury: kontrola hamowania, pamięć robocza i elastyczność poznawcza. W ułamku sekundy muszą podjąć decyzję na podstawie dostępnych informacji. Za pomocą wyobraźni muszą rozważyć pozycje wszystkich innych graczy na boisku, obliczając najlepszą trasę dla każdego możliwego podania lub biegu. Wymaga to wysokiego poziomu uwagi, aby wizualnie zeskanować boisko, wyeliminować rozpraszające myśli, pamięci, aby utrzymać i przywołać informacje podczas przetwarzania wszystkich alternatyw oraz kreatywności, aby wyobrazić sobie tę samą akcję z różnych perspektyw.

Oczywiście najciekawsze badania prowadzono wśród kierowców F1, ponieważ ich zajęcie wymaga niezwykle wysokiego poziomu koncentracji, refleksu, podejmowania decyzji oraz zdolności do przetwarzania dużej ilości informacji w krótkim czasie.

Badania wykazały, że kierowcy wyścigowi mają wysoce ponadprzeciętną zdolność do przetwarzania informacji wizualnych i reakcji na bodźce z otoczenia, co jest kluczowe podczas szybkich decyzji w wyścigu. W 2006 roku Francesco Di Russo udowodnił, że kierowcy Formuły 1 wykazują wyraźnie lepsze połączenia neuronowe odpowiedzialne za te procesy. Badania nad mózgami kierowców F1 dostarczyły także cennych informacji na temat neuroplastyczności i zmian w mózgu, które są wynikiem ich unikalnych doświadczeń oraz intensywnego treningu. Wykazano trwale  zmniejszoną aktywność w obszarach mózgu odpowiedzialnych za przetwarzanie stresu i lęku, takich jak ciało migdałowate. Ponadto zauważono także lepszą synchronizację pomiędzy korą przedczołową a obszarami związanymi z ruchem, umożliwiającą kierowcom szybsze i bardziej efektywne podejmowanie decyzji w sytuacjach o wysokim ryzyku.

To dotyczy także piłkarzy.

Torbjörn Vestberg i jego współpracownicy z Instytutu Karolinska w Szwecji porównali te trzy podstawowe funkcje wykonawcze elitarnych piłkarzy z pierwszej ligi z ich odpowiednikami z czwartej ligi (zazwyczaj tylko półprofesjonalnymi sportowcami). Zawodnicy z wyższej ligi przewyższali zawodników z niższej ligi we wszystkich zadaniach związanych z funkcjami wykonawczymi.