Siedem sposobów na wprowadzenie natury do miast

1. Zidentyfikowanie i ochrona już istniejącej roślinności

Zróżnicowana roślinność ma kluczowe znaczenie dla zwiększenia różnorodności biologicznej na nowych i już istniejących terenach zielonych. O to, co w miastach już jest, należy dbać, ponieważ takie obszary zapewniają schronienie i przestrzeń do życia dla wielu gatunków zwierząt – ptaków, owadów czy gryzoni – a także inne korzyści, takie jak chłodzenie miast. Przed zaplanowaniem i zagospodarowaniem przestrzeni potrzebna jest kompleksowa ocena ilości i jakości wszystkich typów roślinności znajdujących się obecnie na danym terenie. Rozpoznanie jest kluczowe do wyznaczenie odpowiedniej strategii ochrony zieleni.

2. Tworzenie tzw. zielonych korytarzy

Zielone korytarze to przestrzenie łączące lasy, parki i skwery. To wszystkie miejsca, w których można spacerować czy jeździć rowerem. Gdy są one połączone ze sobą w sposób liniowy, umożliwiają mieszkańcom miast np. dotarcie do pracy bez konieczności konfrontowania się z ruchem samochodowym i zanieczyszczeniami.

Zielone korytarze umożliwiają też ludziom bezpieczne podróżowanie po osiedlach.

Takie połączenia promują ruch na świeżym powietrzu i pomagają ludziom nawiązać codzienny kontakt z naturą.

3. Tereny zielone dla różnorodności biologicznej

Maksymalizowanie korzyści płynących z terenów zielonych w mieście można osiągnąć poprzez poprawę funkcji ekologicznych tych obszarów. Co to znaczy? Tutaj też należałoby się odwołać do tego, jak bardzo istotne jest wzbogacanie takich miejsc o zróżnicowaną roślinność, taką jak kępy gęsto kwitnących roślin, lub umieszczanie rodzimych gatunków krzewów o różnej wysokości i strukturze w grządkach ogrodowych. Przyczynia się to do zwiększenia ogólnej różnorodności biologicznej zarówno fauny, jak i flory, zapewniając chociażby dodatkowy pokarm dla owadów czy miejsca lęgowe dla ptaków.

4. Odwołanie do lokalnej historii i kultury

Nowe projekty związane z naturą często realizowane są w tych miejscach, w których kultura lokalna jest wysoce rozwinięta.

Gdy ludzie chcą coś razem tworzyć, jednoczyć się i mieć przyjazne miejsce do organizowania spotkań i podejmowania inicjatyw lokalnych, pojawiają się parki, ogródki sąsiedzkie i skwery. Z drugiej strony, jeśli tereny zielone, np. ogródki działkowe, istnieją na danym obszarze od pokoleń, mieszkańcy czują powinność zaopiekowania się takimi miejscami i dbają o nie, odwołując się tym samym do lokalnych tradycji, pielęgnując stare zwyczaje i historię.

5. Zielone wiadukty i mosty na autostradach

Zielone wiadukty i mosty na autostradach są niezbędne, jeśli chcemy zminimalizować bariery w przemieszczaniu się zwierząt, które muszą bezpiecznie poruszać się po przestrzeniach miejskich, aby znaleźć pożywienie, partnerów i miejsce do odpoczynku. Drogi i główne linie kolejowe tworzą nieprzekraczalne bariery i przyczyniają się do ich śmierci.

Ponowne przemyślenie tego, jak zwierzęta mogą bezpiecznie przekraczać drogi, zapewni odpowiednie połączenie miast z naturalnymi terenami zielonymi.

6. Wdrożenie programów długoterminowej ochrony różnorodności biologicznej

Przepisy dotyczące ochrony roślinności, które obowiązują w większości państw, mogą nie być wystarczające. Nie gwarantują ciągłej ochrony ekosystemów niezbędnej do osiągnięcia zadowalającego poziomu różnorodności biologicznej w miastach. Dlatego tak istotne jest wprowadzanie nowatorskich rozwiązań w zakresie finansowania i zarządzania takimi projektami.

7. Zarządzanie kluczowymi zagrożeniami dla różnorodności biologicznej

Kluczowe jest zidentyfikowanie i późniejsze zapobieganie zagrożeniom, które dotykają rodzimych gatunków. Bez działań tego typu ryzykujemy szybkim zniszczeniem nowych i już istniejących obszarów zielonych. Odpowiednie zarządzanie przyrodą może z kolei zapewnić jej trwałość. Obejmuje to np. ograniczenia w stosowaniu pestycydów w celu ochrony rodzimych gatunków roślin i owadów czy ograniczanie prędkości pojazdów w miejscach występowania dzikich zwierząt.

Tekst: MZ