Tullamore D.E.W. – fantastyczna przypowieść o mocy tradycji, lokalnej społeczności i sile tożsamości regionu
Historia branży whiskey w Irlandii jest ściśle powiązana z losami i kraju i stanowi fascynującą opowieść o sukcesach, upadkach i odrodzeniu. Irlandia ma długą tradycję produkcji whiskey, która sięga co najmniej średniowiecza. Pierwsze wzmianki o produkcji 'uisce beatha’, co w języku irlandzkim oznacza 'woda życia’, zanglicyzowane później na 'whiskey’, pochodzą z XII wieku, kiedy to irlandzcy mnisi zaczęli destylować alkohol.
W XVII i XVIII wieku irlandzka whiskey zyskała ogromną popularność zarówno na Wyspach Brytyjskich, jak i za granicą. W tym czasie Irlandia stała się jednym z najważniejszych producentów tego trunku na świecie.
Powstało wiele destylarni, a irlandzka whiskey była ceniona za swoją jakość i unikalny smak, często łagodniejszy i bardziej gładki w porównaniu do szkockiej.
Jednak XIX i XX wiek nie okazały się łaskawe dla całej irlandzkiej branży alkoholowej. Najpierw wielka emigracja Irlandczyków do Stanów Zjednoczonych, później innowacje technologiczne wprowadzane przez szkockie destylarnie sprawiły, że irlandzka whiskey, trzymająca się tradycyjnych metod, zaczęła tracić konkurencyjność. Kolejnym ciosem dla branży była wprowadzona w latach 1920-1933 w USA, najważniejszym rynku eksportowym, prohibicja. Na domiar złego, wojna handlowa z Wielką Brytanią w latach 30. XX wieku oraz II wojna światowa spowodowały dalsze straty i zamknięcie wielu destylarni. Z 1330 działających niegdyś, do lat 70. XX wieku w Irlandii pozostały tylko dwie.
Obecnie obserwujemy renesans irlandzkiej whiskey.
Powstają nowe destylarnie, blendy, a z zakamarków historii co chwila wyłaniają się fascynujące opowieści o ludziach i tożsamości tego regionu. Jedną z nich jest opowieść o Tullamore D.E.W., na którą Was zapraszamy.
Dublińczycy uwielbiają się spotykać w pubach nawet w poniedziałkowe wieczory. W mieście znajduje się około 772 pubów. To jeden pub na ledwie 1600 mieszkańców.
Z Dublina...
Z podwarszawskiego Modlina ruszamy do Dublina, aby poznać nieco klimat wyspiarskiej stolicy i skosztować irlandzkiego nocnego życia. W Dublinie znajduje się około 772 pubów, co sytuuje miasto w czołówce listy takich miejsc przypadających na jednego mieszkańca. Pierwsze osady na terenie dzisiejszego Dublina pojawiły się już w czasach prehistorycznych, ale dopiero Wikingowie założyli osadę handlową nazywaną Dubh Linn (Czarna Kałuża) w pobliżu obecnego zamku dublińskiego, co dało początek współczesnemu miastu. Tutejsza architektura jest niezwykle zróżnicowana i odzwierciedla długą historię miasta. Łączy elementy architektury średniowiecznej, georgiańskiej, wiktoriańskiej oraz nowoczesnej, tworząc unikalną mozaikę stylów. Nowoczesne budynki biurowe i mieszkalne współistnieją z historycznymi zabytkami.
Naszą wycieczkę zaczynamy od kolacji w The Bank on College Green, który, pierwotnie, w XIX wieku służył jako hala bankowa. Dziś The Bank jest znany ze swojej wspaniałej wiktoriańskiej architektury, z ozdobnymi detalami, w tym witrażami, marmurowymi kolumnami i oryginalnymi bankowymi sejfami. Stamtąd przenosimy się do dzielnicy Temple Bar, która jest sercem nocnego Dublina. Znajdują się tam liczne galerie sztuki, teatry, kluby nocne, restauracje i oczywiście puby. Wchodzimy do najsłynniejszego z nich – The Temple Bar. Akurat trwa koncert duetu muzyków irlandzkich, sala pęka w szwach, a w gęstej atmosferze bawią się boomersi z Z-tkmi. Historia pubu sięga XVIII wieku i choć zmieniał właścicieli i przechodził różne przekształcenia, zawsze pozostawał ważnym punktem spotkań zarówno dla mieszkańców, jak i turystów.
Tullamore D.E.W. jest trzykrotnie destylowana, co nadaje jej charakterystyczną gładkość i łagodność, z których słynie irlandzka whiskey.
... do Tullamore
Następnego dnia rano ruszamy do miasteczka Tullamore w hrabstwie Offaly i znajdującej się tu destylarni whiskey, która jest głównym celem naszej wyprawy. To tutaj powstaje Tullamore D.E.W., jedna z najstarszych i najbardziej znanych marek irlandzkiej whiskey. Jej korzenie sięgają w 1829 roku i miały swój początek właśnie tutaj. Nazwa D.E.W. pochodzi od inicjałów Daniela E. Williamsa, który odegrał kluczową rolę w rozwoju destylarni i marki. Jest to whiskey typu blended, co oznacza, że jest mieszanką różnych destylatów, które razem tworzą wyjątkowy profil smakowy. Tullamore D.E.W. jest trzykrotnie destylowana, co nadaje jej charakterystyczną gładkość i łagodność. Proces dojrzewania odbywa się w trzech różnych rodzajach dębowych beczek: po bourbonie, po sherry oraz w beczkach po irlandzkiej whiskey, co dodaje jej złożoności i głębi smaku. Dzięki temu, Tullamore D.E.W. charakteryzuje się nutami wanilii, przypraw, cytrusów oraz delikatnymi akcentami sherry.
W 2010 roku właściciel marki, William Grant & Sons, podjął decyzję o budowie nowej destylarni, która została otwarta w 2014 roku i obejmuje cały proces produkcji od zebrania ziaren, przez destylację, leżakowanie aż po butelkowanie. Historia Tullamore D.E.W. to fantastyczna przypowieść o mocy tradycji i sile tożsamości regionu, dzięki którym przetrwała trudne czasy i odzyskała swoją pozycję jako jedna z najważniejszych whiskey na świecie. Może dlatego coraz wyraźniej eksponowanym symbolem marki (choćby na nowej etykiecie butelek) jest wilczarz irlandzki, znany jako Irish Wolfhound. To jedna z najstarszych ras psów w Irlandii, mająca swoje początki już w czasach starożytnych. Były one używane przez celtyckich wojowników do polowań i ochrony. Ze względu na swoją wielkość, siłę i odwagę, wilczarze zyskały status symbolu szlachetności, odwagi i irlandzkiej dumy.
Proces dojrzewania odbywa się w trzech różnych rodzajach dębowych beczek: po bourbonie, po sherry oraz w beczkach po irlandzkiej whiskey, co dodaje jej złożoności i głębi smaku.
Mieszkańcy są dumni ze swojego dziedzictwa, o czym lokalną angielszczyzną przypomina starszy pan siedzący przy barze w jednym z pubów. - Aaa, przyjechaliście odwiedzić nową destylarnię. Wonderful history, I can tell - rzuca na do widzenia.
Serce Irlandii
Tak jak pisaliśmy wyżej Tullamore leży w hrabstwie Offaly w prowincji Leinster, która położona jest w środkowo-wschodniej części Irlandii, najgęściej zaludnionym obszarze kraju. Samo miasteczko wyrosło na znaczący ośrodek w XVIII wieku za sprawą m.in. wybudowania tu w 1829 roku destylarni whiskey, z którą trwale związały się losy tego miejsca. W XIX wieku Tullamore stało się istotnym centrum handlowym i administracyjnym, a także ważnym węzłem komunikacyjnym dzięki otwarciu kanału Grand Canal. Mieszkańcy są dumni ze swojego dziedzictwa, o czym lokalną angielszczyzną przypomina starszy pan siedzący przy barze w jednym z pubów. – Aaa, przyjechaliście odwiedzić nową destylarnię. Wonderful history, I can tell – rzuca na do widzenia.
W zachodniej części prowincji znajdują się liczne jeziora, z których największym jest Lough Ree. Tu spędzamy naszą ostatnią noc, próbując lokalnej kuchni. Składają się na nią owoce morza – zarówno te morskie, pyszne małże i ostrygi, jak i śródlądowe w postaci popularnego tu pstrąga, serwowanego po wędzeniu na zimno – podawane oczywiście w towarzystwie Tullamore D.E.W.
Historia irlandzkiej whiskey jest odzwierciedleniem historii samego kraju – pełna wyzwań, adaptacji i odrodzenia. Od czasów średniowiecza po współczesność, irlandzka whiskey pozostaje ważnym elementem kultury i tożsamości Irlandii, łącząc tradycję z nowoczesnością i przyciągając miłośników whiskey z całego świata.
