Na początku XX wieku Los Angeles było małym miastem o populacji około 100 tysięcy mieszkańców. Lokalnym źródłem wody były przede wszystkim wody gruntowe i rzeka Los Angeles, które szybko stały się niewystarczające wobec rosnącej populacji i urbanizacji. Wizję przekształcenia miasta w wielką metropolię utrudniał brak zasobów wodnych, co zmusiło władze do podjęcia działań w celu pozyskania wody z bardziej odległych źródeł.

Kluczową postacią w tej historii był William Mulholland, inżynier i dyrektor Departamentu Wodnego i Energetycznego Los Angeles (LADWP).

Mulholland, znając wyzwania wodne miasta, zaprojektował i nadzorował budowę akweduktu Los Angeles. Projekt był oparty na pomyśle pozyskania wody z rzeki Owens, znajdującej się w dolinie Owens w północnej Kalifornii, ponad 350 kilometrów na północ od Los Angeles.

Budowa rozpoczęła się w 1905 roku. Projekt wymagał ogromnych nakładów finansowych, co skłoniło władze Los Angeles do przejęcia dużych połaci ziemi w dolinie Owens. Akwedukt został ukończony w 1913 roku, a pierwszy strumień wody dotarł do Los Angeles w tym samym roku.

Ceremonia otwarcia odbyła się 5 listopada 1913 roku, a Mulholland wygłosił historyczne słowa: 'Macie wodę’.

Akwedukt o długości około 375 kilometrów obejmował system kanałów, tuneli, syfonów i tam, które pozwalały na transport wody grawitacyjnie. Nie używano pomp, co czyniło projekt wyjątkowo nowoczesnym i ekonomicznym jak na tamte czasy. Budowa akweduktu była źródłem konfliktów. Mieszkańcy doliny Owens, głównie rolnicy, sprzeciwiali się projektowi, ponieważ przeniesienie wody do Los Angeles pozbawiło ich zasobów niezbędnych do uprawy ziemi. To doprowadziło do tzw. wojen wodnych w dolinie Owens, w trakcie których dochodziło do aktów sabotażu, takich jak wysadzanie infrastruktury wodnej przez mieszkańców doliny. Pobór wody z doliny Owens spowodował wyschnięcie jeziora Owens, co zniszczyło lokalny ekosystem. Pył z wyschniętego jeziora stał się problemem środowiskowym, który nadal dotyka region.