Styl Sandlera wpisuje się chyba najbardziej w estetykę normecore, czyli świadomego wyboru przeciętności, albo losowego doboru ubrań z szafy albo z kosza na brudy. Oversizowe bluzy, koszulki sportowe, szorty i niechlujne sneakersy – to wszystko stanowi część tego nurtu.

Jego styl jest swoistym buntem wobec wymogów mody, gdzie ubrania są funkcjonalne, wygodne i „normalne”. Właśnie to niedopasowanie i brak przywiązania do trendów przyciąga młode pokolenie, które celebruje autentyczność i wygodę.

Styl Sandlera – często niechlujny, abnegacki jest odbierany jako swoisty manifest przeciwko modowym standardom.

Młodzi ludzie doceniają w tym autoironię i luz, co współgra z ich tendencjami do gry z estetyką, traktowania mody nieco bardziej w formie zabawy niż poważnych deklaracji. To idealnie trafia w gusta współczesnej młodzieży, która coraz bardziej ceni sobie komfort. Szersze ubrania, luźne fasony i brak formalności stają się wyrazem autentyczności i niezależności.

W świecie, gdzie wszyscy dążą do perfekcji, Sandler przypomina, że nie trzeba być zawsze „na pokaz”, co paradoksalnie przyciąga uwagę i podziw.

Memiczne ujęcia jego luźnego stroju, które krążą po sieci, sprawiają, że jego styl jest jeszcze bardziej uwypuklany i doceniany. Internet uwielbia postacie, które „nie przejmują się” i są sobą – a Sandler idealnie wpisuje się w ten archetyp.

Dodatkowo Sandler był gwiazdą wielu filmów lat 90. i wczesnych lat 2000., co wiąże się z pewną nostalgią. Młodzi ludzie, którzy dorastali w tamtych latach, mogą patrzeć na jego styl przez pryzmat wspomnień i nostalgii za tamtymi czasami, co dodatkowo wzmacnia jego kultowy status.