Mimo że greasersi byli zjawiskiem czysto amerykańskim, podobne ruchy istniały w Wielkiej Brytanii (jako rockers), Australii, Włoszech, Japonii, Francji, Szwecji (jako raggare), Niemczech, Nowej Zelandii i RPA. Greasers mieli też wpływ na powstanie polskiej subkultury bikiniarzy.

Nazwa pochodzi od „Greaser Act”, prawa stworzonego w Kalifornii przeciwko Meksykanom w celu ochrony Kalifornijczyków.

Mianem 'greasers’ nazywano Meksykanów, którzy smarowali wozy w połowie XIX wieku. Była to najgorzej postrzegana społecznie praca, dlatego określenie to było jednym z największych przejawów braku szacunku. Samo słowo grease oznacza w języku angielskim tłuszcz, naoliwiać, smarować i odnosi się do typowej fryzury tej subkultury – włosów zaczesanych do tyłu na pomadę lub brylantynę (tzw. kaczy kuper, ang. duck tail).

Czasy świetności tej subkultury przypadają na lata 50., ale w środowiskach gangów motocyklowych w późnych latach 40. Bunt greasersów był wynikiem rozczarowania amerykańską kulturą popularną, również w jej ekonomicznym wymiarze. Klasa robotnicza nie mogła pozwolić sobie na konsumpcyjny dobrobyt i zasoby edukacyjne, sprawiało, że jej młodzi przedstawiciele często uciekali się do działalności przestępczej.

Ich gangi nie stanowiły jednak jedynie źródła pieniędzy czy narkotyków. Przybierały formę rodziny.

Najbardziej widocznym elementem ich stylu była fryzura – włosy ulizane do tyłu na pomadę oraz ikoniczna skórzana kurtka, spopularyzowana przez pilotów podczas II wojny światowej. Motocyklowa kurtka Perfecto, którą później nazwano ramoneską, zaprojektowana została przez Irvinga Schotta w 1928 roku. Swoją wielką sławę zawdzięcza dwóm męskim ikonom: Marlonowi Brando i Jamesowi Deanowi. Stała się symbolem wizerunku buntownika, niegrzecznego chłopaka lub niegrzecznej dziewczyny.

Pod kurtką widoczny był biały lub czarny T-shirt z podwijanymi rękawami lub biała podkoszulka bokserka. Greasers nosili bardzo popularne wśród amerykańskiej młodzieży lat 50. niebieskie spodnie marki Levis Strauss, czarne skórzane z podwiniętymi nogawkami lub bawełniane, popularne wśród klasy robotniczej. Buty – motocyklowe, czarne skórzane, kowbojskie lub Converse Chuck Taylor All-Stars.

Częstym elementem ich wizerunku były bandany, czarne skórzane rękawiczki, i kaszkiety oraz tatuaże.

Do greasersów należały również kobiety, które – podobnie jak mężczyźni – dołączały do gangów motocyklowych. Na prowokacyjne obcisłe bluzki i dżinsy zakładały skórzane kurtki z nazwą gangu lub grupy. Dopełnieniem ich wizerunku były kolczyki koła i buty na wysokim obcasie.

W powieści Susan Eloise Hinton ‘Outsiderzy’ greasersów można rozpoznać po sposobie układania włosów, papierosie w ustach i szybkiej jeździe na motocyklu.

Ważną częścią tej subkultury był też rock and roll z Elvisem Presleyem na czele. Do istotnych postaci tamtego okresu należeli również Johnny Cash, Gene Vincent, Johnny Burnette czy Vince Taylor.

Godnymi uwagi obrazami tamtych lat są takie filmy jak ‘The Wild One’ i ‘Buntownik bez powodu’, po którym James Dean stał się uosobieniem poszukującej tożsamości wyobcowanej młodzieży lat 50.Po jego przedwczesnej śmierci skórzana kurtka jeszcze silniej zaczęła symbolizować buntownika poszukującego sensu. Godna uwagi jest także ekranizacja 'Outsiderów’ zrealizowana w latach 80. przez Francisa Forda Coppolę.

Subkultura greasersów bardziej farsowo ukazana została w musicalu ‘Grease’ z 1971 roku wraz z adaptacją filmową z 1978 roku oraz sequelem 'Grease 2′ z 1982 roku.

Greasers dbali o wizerunek bad boya. Byli buntownikami bez powodu, uciekającymi przed nudą. Po wojnie amerykańska młodzież szukała rozrywki poprzez rebelianckie zachowania, przy jednoczesnym zapatrzeniu się w ideał bohatera wojennego. Próbując zbuntować się przeciwko normom społecznym, paradoksalnie stworzyli własną normę i obyczajowość, za którą podążamy do dziś.

Zdjęcie główne: Naekranie.pl
Tekst: Kaja Kurczuk