Co kilka miesięcy ktoś wymyśla nową nazwę dla irytującego zjawiska w świecie randkowym. Te nowe pojęcia całkiem trafnie opisują szybko zmieniający się klimat cyfrowego romansu. Ponieważ aplikacje randkowe ułatwiają obecnie odfiltrowywanie potencjalnych dopasowań na podstawie takich parametrów jak preferencje polityczne albo światopogląd — osoby o mniej popularnych przekonaniach mogą mieć problem ze znalezieniem partnera.

W tej sytuacji pozostają właściwie trzy wyjścia: refleksja i przewartościowanie, cierpliwie czekanie na kogoś, kto podziela te same poglądy (a wtedy na pewno będzie o czym rozmawiać) albo kłamstwo. Ponieważ pierwsza opcja zazwyczaj nie wchodzi w grę, a cnota cierpliwości i Tinder właściwie się wykluczają, pozostaje tylko jedno — wokefishing.

Wokefishing, podobnie jak dogfishing i catfishing, należy do trendów randkowych polegających na udawaniua w internecie kogoś innego, niż się jest w rzeczywistości. Wokefishing nie jest nowym zjawiskiem, ale w ostatnich czasach jego natężenie mocno wzrosło. Jesteśmy coraz mocniej naładowani i spolaryzowani światopoglądowo oraz politycznie. A tolerancja — zarówno ta dla ludzkiej inności, jak i dla ludzkiej głupoty — osiąga ekstrema po przeciwnych stronach skali.

W tym coraz mniej wybaczającym i tolerującym świecie, ludzie o mniej postępowych poglądach zdają sobie sprawę, że ich przekonania prowadzą do dramatycznego spadku ich romantycznego potencjału.

Dlatego ukrywają, co naprawdę myślą. Mała strata, kiedy pan z profilowym z Marszu Kobiet będzie próbował rozbawić cię szowinistycznymi żartami już na pierwszej randce. Większa, kiedy kłamstwo wyjdzie na jaw podczas wieczoru na wspólnym narożniku, tuż przed następnymi wyborami.

Zdjęcie główne: Toa Heftiba/ Unsplash
Tekst: Avdb