Zanim zdobył sławę jako reżyser 'Lśnienia’, 'Odysei kosmicznej’, 'Mechanicznej pomarańczy’, 'Oczu szeroko zamkniętych’ czy 'Lolity’, Stanley Kubrick był nastolatkiem, który potrzebował pracy. Podczas gdy większość rówieśników mogła liczyć na prace w lokalnej lodziarni lub opiekować się dzieckiem, Kubrick miał nieco bardziej efektowny start: w wieku 17 lat zaczął robić zdjęcia dla magazynu informacyjnego 'Look’.

Te mało znane fotografie kilka lat temu zaprezentowane zostały w Museum of the City w Nowym Jorku. Taschen opublikował je także w albumie, który zawiera około 300 zdjęć, które Kubrick zabrał od 1945 do 1950 roku, kiedy fotografował do magazynu.

Kubrick zdecydował się pracować w 'Look’, a nie iść na studia jak koledzy z ogólniaka. Decyzja ta pozwoliła mu na rozwój i wyrażenie jego artystycznego spojrzenia – zdjęcia powstawały głównie w Nowym Jorku, jego rodzinnym mieście.

– Kiedy miałem 21 lat, miałem cztery lata na to, aby zobaczyć, jak wszystko działa na świecie – powiedział kiedyś Kubrick o pracy w 'Look’ – Myślę, że gdybym poszedł na studia, nigdy nie zostałbym reżyserem.

Pierwszym wielkim zadaniem Kubricka był reportaż. Przyszły reżyser jeździł nowojorskim metrem przez dwa tygodnie, robiąc z ukrycia zdjęcia nieznajomym, przypadkowym ludziom – było to trudne, biorąc pod uwagę rozmiar aparatów w tamtym czasie.

Dwadzieścia dziewięć zdjęć zostało opublikowanych w 1947 roku wraz z historią o metrze.

Jedno ze zdjęć przedstawia dwoje kochanków przytulonych do siebie, śpiących, gdy metro mknie przez tunel.

Wiele obrazów traktuje się jak listy miłosne do samego miasta: Kubrick uchwycił na zdjęciach czytelników gazetowych zestawionych z młodą parą siedzącą na ławce w parku, dwie wspaniałe kobiety przechadzające się ulicą, mężczyznę wychylającego się z okna swojego biura.

Wszystkie dostarczają niezachwianego spojrzenia na subtelne niuanse ludzkiego życia widzianego oczami Kubricka – z pięknym światłem i kompozycją.

’Przeglądając wczesną karierę Kubricka w „Look”, można uznać to doświadczenie za początek jego słynnej kariery artystycznej i filmowej – czas, kiedy doskonalił swoje umiejętności zarówno jako gawędziarza, jak i twórcy obrazu, choć przez inną soczewkę’ – napisali kuratorzy nowojorskiej wystawy, Donald Albrecta i Sean Corcoran, we wstępie do książki.