Jak się znalazłeś w gamingu?

Trochę przez przypadek. Zawsze rysowałem. Poszedłem do wrocławskiego liceum plastycznego, później skończyłem rzeźbę we Wrocławiu. Wylądowałem w agencji Tequlia Polska, gdzie dostałem pracę, bo świetnie rysowałem, ale wtedy nawet komputera nie potrafiłem włączyć (śmiech). Nabrałem ogłady, ogarnąłem programy graficzne. Później były kolejne agencje, ale nie podobało mi się tempo pracy, wypluwanie projektu dziennie. Wpadłem wtedy na ogłoszenie People Can Fly (polski niezależny producent gier komputerowych wykupiony przez Epic Games), jeszcze z Chmielarzem – szukali koncepciarza do projektu. Tak się zaczęło.

Wyobrażasz sobie robić coś innego?

Kompletnie sobie tego nie wyobrażam, ale musisz mieć odpowiednich ludzi wokół. Ludzi i historię, którą chcesz opowiedzieć. Mam to szczęście, że trafiłem na fajnych ludzi: Konrada Tomaszkiewicza i Kubę Szamałka, z którymi budujemy studio Rebel Wolves. Po odejściu z CD Projektu trochę nie wiedziałem, co dalej, a teraz czuję, że jestem na właściwym miejscu.

Jeśli masz fajny projekt, to dzieje się magia, chce ci się robić. W Polsce, a nawet na świecie jest mało projektów, które są wyjątkowe, które mają do opowiedzenia historię. A dla mnie to jest najważniejsze. CD Projekt robił niezwykłe rzeczy. Pracowaliśmy nad wszystkimi częściami 'Wiedźmina’ i za każdym razem miałem poczucie, że pracujemy nad czymś wyjątkowym. Po pierwszym 'Wiedźminie’ cieszyliśmy się, że się sprzedał, po drugim mieliśmy poczucie, że jesteśmy już w innym miejscu. Trzeci 'Wiedźmin’? Nikt z nas nie spodziewał się takiego sukcesu.

Gry robi się z ludźmi i trzeba mieć właściwych ludzi na właściwym miejscu. Jeśli robią najlepiej jak potrafią, jeśli wspinają się na wyżyny i pokazują, na co ich stać, to wtedy powstają świetne rzeczy. Mało jest jednak takich zespołów, w których ludzie tak ze sobą współpracują, że się napędzają nawzajem. To jest wyjątkowo trudne. Każdy jest inny, każdy może wnieść coś ważnego, ale musi mieć na to przestrzeń.

Jak teraz wygląda Twoja praca?

Kompletnie inaczej niż zwykle (śmiech). Uczę się zupełnie nowych rzeczy, buduję swój zespół w Rebel Wolves, szukam zdolnych ludzi, organizuję dział artystyczny. To jest ciekawe doświadczenie. Zawsze miałem swoją działkę, a całą resztę miałem zadbaną wokół siebie. Teraz wszystko muszę zrobić sam. Rozmawiam z ludźmi, opowiadam im o projekcie i spotykam się z niesamowitą energią tych ludzi, którzy już chcą robić ten projekt, już chcą siadać do pracy. Mam takie wrażenie, że jak usiądziemy, to nic nas nie zatrzyma!

Zresztą już zaczęliśmy pracę – robię pierwsze koncepty postaci i lokacji do projektu. W kwietniu przychodzą do nas ludzie i już działamy w nowym biurze.

Nie możesz jeszcze nic zdradzić? Co to będzie? Nad czym pracujecie?

Dark fantasy, tyle mogę powiedzieć. Osadzone gdzieś w średniowiecznych realiach. Na PC-eta i na konsole. To tyle na dziś.

Startupy mają niesamowitą energię. Giganci mają przewagę, ale też ograniczenia.

To prawda. W listopadzie Konrad Tomaszkiewicz przyszedł do mnie z tematem logotypu. Powiedział, że skoro już działamy, to potrzebujemy logo. Ja na to: 'no, stary, to z pół roku’. Po tygodniu mieliśmy logotyp. W startupie wszystko jest szybciej.

Gdy pracowałem przy trzecim 'Wiedźminie’ i projektowałem okładkę, zrobiłem z agencjami zewnętrznymi ponad 600 propozycji. Szef studia podchodzi do mnie – mamy dwa tygodnie do deadline’u – i pokazuję mu swoje pierwsze dwa szkice, a on mówi: 'no, to jest zajebiste’. Ja się czułem, jakby mnie ktoś wykręcił. CD Projekt jest molochem, decyzje są podejmowane są przez zastępy ludzi, jak w piekle Dantego.

Teraz proponuję różne rozwiązania i jest dyskusja, firma jest na tyle mała, że każdy może dorzucić swój punkt widzenia. Mamy zbiorową jaźń, zbiorową wyobraźnię. Chcemy mieć maksymalnie 80 osób i myślę, że to jest dobre założenie. Inaczej zajmujesz się produkcją produkcji, a nie samą produkcją gry.

Dla kogoś, kto nie siedzi w grach, to jest nie do ogarnięcia, że jedną grę robi 600 osób. Jaką część tej pracy lubisz najbardziej?

Najbardziej lubię początki, a nie cierpię końcówki. Początek, kiedy wymyślamy rzeczy, kiedy mamy burze mózgów, kiedy wytwarza się niesamowita energia twórcza, jest najlepszy. Ekscytacja, zachwyt nowością – uwielbiam ten moment, uwielbiam pracę z ludźmi podekscytowanymi pracą.

Jak się resetujesz? Grasz?

Niedawno przeszedłem 'Wiedźmina’ trójkę po raz pierwszy (śmiech). Potrzebowałem czasu, żeby zagrać. Często tak mam ze swoimi pracami, że muszę poczekać. Tak było też z 'Wiedźminem’ – tam było za dużo emocji, tego wszystkiego, co się wydarzyło dookoła tej gry.

W grach bardzo lubię historie. Ostatnio grałem w 'A Plague Tale: Innocence’ – bardzo ładna i fajna gra. Sporo jest pięknych gier. Uwielbiam 'God of War’ – jak tam są zrobione postacie, no to jest coś niesamowitego.

Lubię grać, ale to moja praca. Codziennie medytuję, zazwyczaj rano. Kiedyś pojechałem na vipassanę do zamkniętego ośrodka na dwa tygodnie odosobnienia i medytację. Wcześniej nie medytowałem, więc to był skok na głęboką wodę. Zero urządzeń elektronicznych, nawet książek nie można było mieć, więc przeczytałem dokładnie wszystkie opisy na szamponach i innych kosmetykach (śmiech). Ale miałem sporo odkryć, siedząc tam wiele godzin sam ze sobą. Polecam taką wycieczkę w głąb siebie. Wszyscy jesteśmy mocno przebodźcowani. Gdy wróciłem do domu, poza moją żoną i synkiem Szymonem, były tam jeszcze dzieciaki znajomych, więc po tym wyciszeniu miałem niezłe zderzenie z rzeczywistością. To przypominało otworzenie gorącego piekarnika i takie buchnięcie gorąca prosto w twarz (śmiech). Doceniłem te dwa tygodnie spokoju, ale trzeba było wrócić do normy.

Mocno wkręciłem się swego czasu w techniki Wima Hoffa i udało mi się nawet namówić ekipę z Rebel Wolfes na wspólne morsowanie. To było dość wiążące nas przeżycie (śmiech). Integracja w warunkach ekstremalnych, ale wszyscy dali radę.