Istnieją badania wskazujące, że trądzik może być związany ze stresem. Stres uznawany jest za czynnik, który może nasilać objawy trądziku, choć nie jest jego bezpośrednią przyczyną. Mechanizm ten polega na tym, że stres może aktywować oś podwzgórze-przysadka-nadnercza (HPA), co prowadzi do zwiększonej produkcji sebum przez gruczoły łojowe, a to z kolei może przyczyniać się do powstawania trądziku. Na przykład badanie przeprowadzone przez Archiwum Dermatologii w 2003 roku wykazało, że ciężar akademicki (np. egzaminy) mógł nasilać trądzik poprzez stres związany z egzaminami u studentów.

Badanie to pokazało, że w okresach wzmożonego stresu obserwuje się zwiększenie ciężkości trądziku. Zależność między trądzikiem a stresem została także zbadana w kontekście neuroendokrynologicznym.

Badania sugerują, że neuropeptydy wydzielane w stresie mogą wpływać na gruczoły łojowe, co również przyczynia się do nasilenia trądziku.

Ponadto, jak pokazuje dalsza analiza, skutki psychiczne trądziku, takie jak lęk czy depresja, mogą dodatkowo nasilać trądzik, tworząc rodzaj błędnego koła, w którym stres emocjonalny związany z obecnością trądziku pogarsza jego objawy.

Choć trądzik jest złożoną chorobą skóry z wieloma czynnikami etiologicznymi, badania wskazują, że stres może odgrywać znaczącą rolę w jego nasileniu, zwłaszcza u osób predysponowanych.

Odpowiednie zarządzanie stresem oraz interwencje terapeutyczne mogą być kluczowe w łagodzeniu objawów trądziku u tych osób.