Dom własny zaprojektowany przez poznańską pracownię ZONA Architekci (Dominik Kolenda, Anna Topolska, Daria Gordon-Gorączkowska, Magdalena Obsadna, Jędrzej Przysiuda) to przykład dobrej komunikacji oraz zrozumienia potrzeb użytkowników. Projekt realizowano konsekwentnie we współpracy między inwestorami a architektami.

Budynek i jego wnętrze zaprojektowano tak, aby potrzeby domowników zawsze stały na pierwszym miejscu.

Właściciele pragnęli, by ich dom nie był tylko kolejnym, ponurym budynkiem, lecz aby odzwierciedlał ich indywidualne potrzeby. Chcieli czuć się swobodnie, mimo bliskości z drogą i sąsiadami.

Ze względu na bliskość natury (dom leży w otulinie parku krajobrazowego) architekci zaproponowali geometryczną bryłę wykończoną drewnopodobnymi elementami. Indywidualnym rozwiązaniem zaprojektowanym przez ZONĘ dla tego budynku jest ażurowy układ legarów kompozytowych montowanych do łat malowanych na czarno oraz czarnych legarów poprzecznych. Całość tworzy interesujący, trójwymiarowy efekt. Dopełnieniem kompozycji są ciemne detale, takie jak metalowe obudowy okien oraz balustrady.

Korpus budynku składa się z dwóch przecinających się prostopadłościanów. W większym są pomieszczenia mieszkalne, w mniejszym znajdują się garaż i siłownia.

Kształt bryły to wynik dostosowania się do uwarunkowań naturalnych. Dzięki rozrzeźbieniu budynku, mimo niekorzystnego układu działki, wnętrza są odpowiednio doświetlone, a parterowa, wysunięta część z tarasem dodatkowo izoluje strefę prywatną od ulicy.

Na układ przestrzenny domu wpłynął przede wszystkim styl życia właścicieli. Budynek pełni nie tylko funkcję mieszkania – jest też miejscem odpoczynku, pracy oraz rozwijania zainteresowań. Bryłę zaprojektowano w taki sposób, aby oddzielić strefę prywatną od publicznej. W ten sposób klienci wchodzący do gabinetu nie zakłócają codziennego życia mieszkańców.

Architekci wyraźnie wyznaczyli strefy: dzienną w głębi parteru, gościnną, pracy, sportową w okolicy wejścia i nocną na piętrze. To rozwiązanie podkreśliło wielofunkcyjność obiektu.

Aneks kuchenny nie jest ukryty w strefie dziennej, lecz przecina ją oraz wydziela dwie funkcje: jadalnianą i wypoczynkową. Zastosowanie wyspy kuchennej pozwala na przygotowywanie posiłków w stałym kontakcie z pozostałymi członkami rodziny.

Architekci zaprojektowali winiarnię, w której stworzyli konstrukcję do przechowywania butelek z drewnianych kołków umieszczonych pomiędzy rzędami cegieł na ścianie. W przyciemnionym pomieszczeniu można poczuć smak wybranego napoju, podziwiając jednocześnie całą kolekcję powielaną w lustrzanym odbiciu.

W domu znalazła się też strefa przeznaczona do uprawiania sportów i aktywności fizycznej.

Lokalizacja na parterze pozwala na wprowadzenie ciężkiego sprzętu na posadzce, a bliskie sąsiedztwo z tarasem i salonem nie izoluje ćwiczących od pozostałych członków rodziny. Duże przestrzenie z otwarciami na działkę zapewniają domownikom poczucie komfortu, a zastosowane rozwiązania funkcjonalne pozwalają na wygodę i poczucie swobody, na którym tak bardzo im zależy.

Źródło: zona.archi
Opracowanie: AB