Jeśli jedno z partnerów nabyło zwierzę przed rozpoczęciem wspólnego pożycia, jest ono jego wyłączną własnością. Jeśli zwierzę zostało nabyte wspólnie podczas trwania związku, uznaje się je za współwłasność obojga partnerów.

Oczywiście najlepszym rozwiązaniem jest osiągnięcie porozumienia między byłymi partnerami co do dalszej opieki nad zwierzęciem.

Może to obejmować ustalenie, u kogo zwierzę będzie mieszkać, oraz ewentualne ustalenia dotyczące kontaktów drugiej osoby ze zwierzęciem. W przypadku braku porozumienia, możliwe jest wystąpienie do sądu z wnioskiem o zniesienie współwłasności. Sąd może przyznać zwierzę jednemu z partnerów, często z obowiązkiem spłaty drugiego z nich. W praktyce sądy coraz częściej przyznają prymat dobru zwierzęcia ponad formalne prawo własności, uwzględniając jego potrzeby emocjonalne i fizyczne.