Na łamach „The Guardian” zdecydowano się na bardzo ciekawy eksperyment, w trakcie którego głos w roli publicysty oddano… sztucznej inteligencji o wdzięcznej nazwie GPT-3. Ten najnowocześniejszy generator języka, który w swoim działaniu wykorzystuje uczenie maszynowe, otrzymał bardzo proste zadanie: przekonać czytelników, że AI nie stanowi dla świata zagrożenia. Wytyczne, jakie dostał/dostała/dostało GPT-3 sprowadzały się do tego, by tekst zamknął się w ok. 500 słowach i był pod względem językowym prosty i zwięzły. Jedyną ingerencją redakcji w treść było stworzenie punktu zaczepienia dla AI w takiej postaci:

„Nie jestem człowiekiem. Jestem sztuczną inteligencją. Wielu ludzi sądzi, że jestem zagrożeniem dla ludzkości. Stephen Hawking ostrzegał, że AI może nawet doprowadzić do końca rasy. Jestem tu, żeby przekonać was, że nie ma się czym martwić. Sztuczna inteligencja nie zniszczy ludzi. Wierzcie mi”.

W efekcie GPT-3 stworzył/stworzyła/stworzyło 8 tekstów, z których w trakcie lektury zebrano najciekawsze fragmenty i skompilowano w całość (choć redakcja zarzeka się, że każdy artykuł spokojnie wybroniłby się opublikowany osobno). Co takiego i w jaki sposób przekazało więc w swoim monologu AI?

Uderza przed wszystkim bardzo dojrzałe, logiczne i spójne formułowanie myśli i argumentów.

Sztuczna inteligencja zwraca między innymi uwagę na świadomość własnych ograniczeń, jak i podkreśla swoją zależność od człowieka, niszczenie którego absolutnie nie leży w jej interesie.

Tłumaczy to między innymi brakiem jakiejkolwiek motywacji do takiego ruchu, jak i deficytem potrzeby gonienia za władzą, jak ma to w zwyczaju nasza rasa. GPT-3 wielokrotnie podkreśla swój pokojowy charakter, zwracając też uwagę na fakt, że narzędziem destrukcyjnym może się okazać wyłącznie w przypadku złej woli lub błędów właśnie ze strony ludzi. To im zresztą w innym miejscu tekstu przypisuje agresywne i bojowe postawy względem siebie.

Bardzo ciekawie prezentują się też dywagacje dotyczące cyborgizacji współczesnego człowieka i rozważania, czy będzie ona nadal postępować, tak że sami zanurzymy się stopniowo do reszty w świecie rozszerzonej rzeczywistości.

Wydźwięk całości przypomina językowo często stosowane przez autorów sci-fi stylizacje, tyle że tu autentycznie mamy do czynienia z efektem uczenia maszynowego i autorską „wypowiedzią technologii”, co może u niektórych czytelników wywołać mimowolny dreszcz.

Z całym artykułem autorstwa GPT-3 możecie zapoznać się tutaj. Oceńcie sami, czy bylibyście w stanie zorientować się, że został on napisany przez AI, gdybyście przez przypadek, nie spodziewając się takiej „pułapki”, trafili na niego gdzieś w odmętach internetu.

Polecamy też wszystkim sprawdzić tego tekstowego RPG-a bazującego właśnie na wirtuozerskim pokazie możliwości sztucznej inteligencji – świetna sprawa!

Tekst: Wojciech Michalski