W 1999 r. 15-letni Marlo – syn Laili Snellman, wpływowej postaci fińskiego świata mody – dostał rolę chłopaka z discmanem, który jednym pilotem „pauzuje” i „przewija” ludzi, metro i całe miasto. Wideo kręcono głównie na stacji Hakaniemi w helsińskim metrze; „Freestyler” stał się globalnym hitem, a on sam na chwilę twarzą epoki przełomu mileniów. Marlo mignął też w innym klipie Bomfunków („B-Boys & Flygirls”), co dopełniło jego małą, ale pamiętną filmografię.

Dla pokolenia, które dorastało na przełomie lat 90. i 2000., Marlo pozostał symbolem tamtej mieszanki breakbeatu, metra, wideoklipowej magii i technologicznej niewinności.

Nic dziwnego, że jego historia regularnie wraca w internetowych „then & now”, a sam „Freestyler” doczekał się po latach nowych wersji i hołdów – oryginał jednak wciąż działa jak kapsuła czasu, w której ten chłopak z Helsinek na chwilę „zatrzymał” świat. Po „Freestylerze” Snellman spróbował sił w muzyce: wydał singiel „Dust”, a później działał przy własnych projektach producenckich (m.in. Hipsters, Okta). Z czasem skręcił w stronę kulinariów i dziś kojarzony jest również jako szef kuchni – m.in. związany z paryską restauracją Recoin.